Bryce Canyon

Als ik Yellowstone kort zou moeten samenvatten, zou ik zeggen: geisers, uitgestrekt groen, ondiepe rivieren met stroomversnellingen, watervallen, bergen en veel bomen. Bryce Canyon is in 1 woord; adembenemend. De rode rots formaties, zijn niet vast te leggen op foto of film. De diep rode kleur, de diepte van de canyon, de geslepen bergen zijn zo fascinerend, hoe veel foto's je ook maakt, het is "ongrijpbaar". De schoonheid van dit landschap is bijna niet te bevatten.

Een wandeling die ons brengt naar de bodem van deze canyon, is als de andere toeristen sprakeloos naar boven kijken, zo stil, dat je je oren hoort suizen.

Na de wandeling (we moesten natuurlijk ook weer naar boven) was het goed om te weten dat ons hotel, 10 minuten van het park vandaan, een jacuzzi met zwembad had. Geen spierpijn in de kuitjes dus. In de avond liepen we naar het enige restaurant wat het dorpje rijk was. De lucht was oranje, rood en paars nadat de zon net was ondergegaan. Een geroep van een hert in de verte. Een kudde herten, groot en klein komen dichterbij om de weg over te steken en zich bij het mannetjes hert te voegen. De poten in gestrekte draf en weg zijn ze. Een mooi schouwspel in Bryce Canyon City.

De reis vervolgt door de staat Arizona. We passeeren de Colorado rivier, Glen Canyon & Kanab en rijden een groot stuk door het Navajo indianen reservaat. We komen aan bij de Grand Canyon. Moeders en ik een beetje teleurgesteld omdat Bryce Canyon zo mooi was en de Grand Canyon qua kleuren een beetje in het niet valt. Tuurlijk is het mooi om te zien dat de aarde zo diep ingesleten is maar we kunnen niet echt enthousiast van het uitzicht worden. We twijfelen of de helikopter-vlucht nog wel nodig is. De canyon zal absoluut mooi zijn in de herfst en in de winter maar nu is het met de hitte een beetje saai, geen sprekende kleuren en weinig water in de Colorado rivier. Maar de kick om in een helikopter te vliegen besluit ons toch om alles in vogelvlucht te zien. En het is de moeite waard! Het uitzicht over de canyon is absoluut anders dan dat je hebt vanuit de standaard "lookout points" en de zon onder gaat. De diepte, de kleuren die veranderen naarmate de stenen muren naar beneden gaan en het woeste landschap tot de horizon, is absoluut een wonder der natuur. Ik zag zelfs een hert in een waterbassin een koel bad nemen. Het enthousiasme bleef natuurlijk niet ongestraft en in de avond lag ik om 8 uur in mijn bed met een flinke hoofdpijn..