Ik  sta al om half 6 in de ochtend naast mijn bed. Zoals gewoonlijk zorg ik nooit ruim van te voren dat al mijn spullen zijn gepakt. Er worden op het laatste moment wat spullen toegevoegd maar het belangrijkste blijft toch; paspoort en creditcard. We gaan weer naar Ibiza!

Het is voor Cindy en mijn beide een tijdje geleden dat we zijn gaan feesten op dit te gekke eiland. En alhoewel we er allebei natuurlijk niet jonger op worden, de drang om lekker te staan dansen op de beste beats, dat krijg je er gewoon niet uit. We vertrekken van Schiphol met een klein vliegtuig. Marco Borsato en zijn gezin reizen met ons mee. Heb een beetje medelijden met die mensen. Zij hebben ook vakantie maar niemand die daar rekening mee houdt. Praatje maken, fotootje maken. Alsof hij niets beters te doen heeft.

We komen in de middag aan op het zonovergoten eiland. Beide zeer benieuwd hoeveel er is bijgebouwd, wat er is veranderd maar vooral, wat we nog herkennen. Gelukkig is de herkenning groot en we weten de weg al voordat we de taxi uitstappen. Spullen op de kamer, bikini aan en naar ons vertrouwde strandje van Figuretas. S’avonds lekker tapas gegeten met heel veel knoflook.. En daarna begon de pret al voor het nachtleven. Wat hebben we mee, wat gaan we dragen en hoe wordt het haar gedaan en de make up? We vervolgen onze avond, beide gekleed in een zomerse meerkleurige jurk, de een wat langer dan de ander en duiken Ibiza stad in. Heerlijk vertrouwd, leuke snuistereitjes en echte Ibiza stijl kleding en accesoires.  Zoals gebruikelijk worden we op een terrasje gelokt met de beste deals en we strijken neer bij een hip ingericht terras. Bijpassende drag-queen die de langslopende en soms niets vermoedende toeristen een verdraaid nekje bezorgt. De vakantie bestaat vooral uit keuzes maken, So much to do, so little time. We besluiten naar Amnesia te gaan. In het verleden hier mooie feestjes gehad en de kennis van Cindy dat 2 many Dj’s heel leuk is, besluiten we onze euries in te ruilen voor 2 entree kaarten. FF in de bus en we stappen uit op het bekende terrein van de club. Mocht je in de toekomst een flyer zien dat bovenstaande dj’s komen draaien, niet twijfelen, meteen gaan. Want ze zijn echt fantastisch! Een live violist en beatboxer maakte bekende popklassiekers eigentijds en hip met een goede bas. Wat een feest! Zelf vonden ze het ook fantastisch want de Nikon camera bleef maar flitsen en er zijn nodige filmpjes opgenomen. De violist wist kippevel op mijn armen te bezorgen, nummers van oa de Cure wist hij perfect te bespelen met zijn knipperende neon strijkstokje.

Tot 5 uur hebben we het uitgehouden. Ik stond al een tijdje bare footed te dansen met mijn langere wapperende rok opgehouden in mijn hand, mét 1 grote big smile op mijn face. Wat een feestje! Zere voeten, blaren, pijnlijke onderrug, no one cares! Dansen tot je er bij neervalt!

De schoonmaaksters waren helaas in de ochtend niet van plan om rekening te  houden met de feestvierende Ibiza gangers en de kamer,- en gangdeuren werden zonder pardon dicht gegooid. 23,5 uur opgeweest, gevlogen, gefeest en dan maar 4 uur kunnen slapen, beetje vermoeiend maar gelukkig waren daar de daybeds op Bora Bora beach club. Perfect gesitueerd tussen het strand en muziekboxen waar heel de dag heerlijke mellow lounge muziek uit klonk. Lekker lunchen tussendoor met verse groenten en met een vers geperste jus en een uitzicht van afgetrainde en gebruinde mannen die over het strand paraderen. Wat wil je dan nog meer? Ik heb het antwoord, helemaal niets..

In de avond vertrekken we weer naar HomeLoos om lekker tapa’s te gaan eten. Daarna gaan we lekker cocktails en champagne drinken in het barretje van Pacha aan de haven. Menig optocht komt weer langs om de betreffende discotheek aan te prijzen. Deze avond kiezen we voor Space met het feestje Cafe Ole. De muziek in 1 zaal is vrij eentonig. Uit het verleden kan ik me herinneren dat er een heerlijk terras is met luie stoelen en kraampjes waar je een nep tattoo kan krijgen en leuke armbandjes en andere Ibiza aandenkens. Het terras is onvindbaar of misschien afgesloten. We gaan naar een zaal waar de dansers verveeld en niet getraind staan te dansen. 1 homo weet zich voortreffelijk te vermaken met een stok wat voor Cin en mij hilarische momenten oplevert. Deze mannen zijn dus duidelijk aangenomen voor hun gebruinde en getrainde lichamen en hebben ogenschijnlijk geen auditie hoeven te doen om hun danskunsten aan te prijzen. Verder dan een arm beweging naar links en naar rechts komen ze niet echt. 1 danser denkt de zaal voor zich te hebben door met zijn kont te schudden en zijn string-touwtje aan de onderkant van zijn bodem te plaatsen in plaats van daarboven. Een zangeres komt nog live meezingen en dat zorgt weer voor het extra entertainment. We besluiten om 5.45 uur weer huiswaarts te gaan en een lekker tukje te doen.

De volgende ochtend slaan we het ontbijt over en gaan door naar het nieuwe en bekende Blue Marlin. Dit ligt bij Cala Jondal. Een mooie baai met zeer helder water maar helaas met grote keien en een idem strand. We laten de luxe over ons heen komen door basic de bus te nemen, maar daarna is het genieten van een halve liter verse jus en een heerlijke risotto met ricotta. Dit maal staat in de top 2 van best gegeten gerechten ooit. Het interieur van de blauwe marlijn is hip en trendy met veel Ibiza wit. Buiten staan er mooie teak houten eettafels en stoelen en wordt het geheel omsiert met grote bomen met kroonluchters, luxe cocktail barren, lounge banken, gesponsorde lounge bedden van Moet en Chandon en sierkussentjes van Budda to Budda. Helaas zijn de bedjes uitverkocht dus we gaan op stap richten de naastgelegen stranden en strandtenten. Helaas treffen we daar ook geen lege bedjes, althans geen vrije bedjes. We crashen op een leeg stukje tussen de stoelen. Om ons heel ligt de halve PC Hoofd, sorry ter verbetering; de hele PC Hoofd. We zien Frank of Ronals de Boer die even bij gaat kletsen bij gasten die wel een bedje wisten te bemachtigen. Om 17.00 uur is er nog steeds een wachtlijst voor de bedjes. Rond 18.00 uur gaan we weer richting Blue Marlin voor de DJ. Een hippie die je bij wijze van nog geen stuiver zou geven betreedt het podium met zijn lange haar en louche haarband. Hij stemt zijn gitaar, plugt zijn laptop in, were are the vinals…? Een trompetist annex toetsenist neemt plaats naast hem. De beats beginnen langzaam en ook idem betreden de strandgasten de binnenplaats van de strandtent. Een groot VIP gedeelte staat gereserveerd.  Uiteindelijk blijkt dit te zijn voor de gasten van Sunrays, de grootste jacht ooit door ons aanschouwt. We dansen tot half 12 met een grote groep mensen, modellen, verwende Hollandse kinderen van rijke mensen, een hele aardige Franse gast waar ik de verantwoording op me heb genomen om de gehele avond op zijn tas te letten. We besluiten toch maar tapas te gaan eten midden in de nacht. Zo gaat dat in Spanje.. Eten kan tot laat en wat iedereen zegt over NY ‘the city never sleeps, geldt ook voor Ibiza!

Na een lange nacht geslapen te hebben, is het plan opgevat om naar het ooit bezochte Salinas beach te gaan. Een aantal jaren geleden bezocht met Thierry en zijn vrienden nadat we een jeep hadden gehuurd. In een magazine had in een artikel gevonden dat “the Jockey club” the place to be is voor goed eten. Cin dus een lekker bordje met sashimi besteld wat ze lekker op ons strandbedje kwamen bezorgen. Ik ga voor de Pan Y Alioli oftewel stokbrood met knoflook olie en we maken daarna een onderwater sessie met de onderwater camera. Grootste lol. S’avonds een tripje naar oud Ibiza stad. Met een sepia camera of je terug bent in de tijd. In een klein restaurantje een pasta gegeten maar deze kon bij lange na niet tippen aan de risotto van Blue Marlin. Een zware fles van Torres bezorgt ons een roesje als we later weer bij ons vertrouwde pre party tentje in Ibiza stad zitten. We bestellen nog 2 cocktails, krijgen nog 2 shots maar de champagne laten we dit keer staan. De bediening begroet ons al vriendelijk. Binnen een aantal dagen toch al weer vrienden gemaakt. Deze avond gaan we naar Privilige voor een optreden van Tiesto.

De grootste club van de wereld, zoals ze zichzelf noemen, staat vol met Engelse pubers. Ik snap niet waar die gasten het geld vandaan halen. Wij betaalde voor de kaarten al 45 euries zonder drankje. De visuele effecten zijn perfect op de muziek afgesteld en de dames die in ronde cirkels hun circusact aan het uitvoeren zijn, geven iets majestueus. Afgezien ik toch altijd van de harde muziek ben, ben ik de afgelopen dagen toch wel weer heel gecharmeerd van de rustige-loungie Ibiza sound met live muziek of zang.  Tiesto draait zoals hij dat kan, Cin in d’r element. Ik ben de pubers zat en zeg voor het eerst in de vakantie “dat ik er klaar mee ben”.  We trekken huiswaarts en pakken de eerste spullen in.

De volgende dag liggen we als gebakken garnaaltjes de laatste zonnestralen op Figuretas cala op te vangen. Onze laatste verse jus nemen we tot ons in een lounge club aan de boulevard. Een vers broodje wordt gehaald bij een Frans bakkertje. Het hotel heeft ons gelukkig in staat gesteld om de tas te laten staan en een douche te nemen. Super fris zoeken we de bekende bus weer op en gaan richting het vliegveld. Onze vlucht laat nog even op zich wachten en we vermaken ons door de mensen te bestuderen. De eerder gesmokkelde waar van nagelvijlen en zakmesje komt dit keer niet door de douane. Jammer, het was het proberen waard. Mijn Big Brain Academy zorgt dat de wachttijd tot het minimale wordt gehouden. Onze laatste voetstapjes over het eiland Ibiza leidde naar het vliegtuig. Terug in Nederland komen de bakken water naar beneden. Weken van droogte komen nu in enkele uren naar beneden. Het mag de pret niet drukken, de herinnering blijft!

Ibiza rules!